ΟΙ ΑΡΟΥΡΑΙΟΙ

GEORG TRAKL

ΟΙ ΑΡΟΥΡΑΙΟΙ

Λευκή ήρθε στην αυλή η φθινοπωριάτικη σελήνη.

Αφάνταστοι ίσκιοι από τη στέγη πέφτουν, μαύροι, ωραίοι.

Και στ’ άδεια παραθύρια μια σιωπή έχει τώρα μείνει·

από κει μέσα ξεπετιούνται σιγανά οι αρουραίοι.

Και τρέχουν και στριγκλίζουν δω και κει, έχοντας καμάτου

ορμή, που σαν θολή –μέσα σε ατμούς– αχλή μυρίζει,

σαν νά ’ρχονται αναθυμιάσεις πνιγηρού αποπάτου

που κάνουνε του φεγγαριού τον δίσκο να τρεμίζει.

Και σκούζουν και μαλώνουν σαν τρελοί από βουλιμία·

το σπιτικό όλο και τους αχυρώνες του γεμίζουν,

που και καρπών και σιτηρών διαθέτουν αφθονία.

Μες στο σκοτάδι παγωμένοι άνεμοι σφυρίζουν.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.