ΠΑΡΘΕΝΙΚΟ ΚΑΙ ΖΩΗΡΟ ΚΑΙ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ…

STÉPHANE MALLARMÉ

[ΠΑΡΘΕΝΙΚΟ ΚΑΙ ΖΩΗΡΟ ΚΑΙ ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ…]

Παρθενικό και ζωηρό και ωραίο το σήμερα μάς δίνει

σκληρό ένα χτύπημα με μεθυσμένα τα φτερά του, ως σκίζει

τη λίμνη τη λησμονημένη, με την πάχνη της να πήζει

στων πτήσεων τον διάφανο τον πάγο, που δεν έχουν γίνει.

Του παρελθόντος ένας κύκνος να θυμάται τού ’χει μείνει

πως, όντας μεγαλοπρεπής και απελπισμένος, χαραμίζει

τη λευτεριά του, αφού δεν ετραγούδησε ό,τι θαν του ορίζει

τον θώκο, στο φως του άγονου χειμώνα που όλο ανία χύνει.

Με τον λαιμό του όλον θα τινάξει τη λευκή, τη μία

που ο χώρος τού έβαλε –κι ας την αρνείται– φοβερή αγωνία,

όχι όμως και της γης τον τρόμο που το φτέρωμα τού παίρνει.

Εδώ ένα φάντασμα την καθαρή του λάμψη σχεδιάζει

μες στο ψυχρό όνειρο με απέχθεια ακινητώντας, και, όπως γέρνει,

στον Κύκνο τη φορά, και σ’ εξορία ανώφελη τον βάζει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.