ΕΣΠΕΡΙΑ

GEORG TRAKL

ΕΣΠΕΡΙΑ

     Στην Έλζε Λάσκερ Σύλερ,

     με σεβασμό

1

Φεγγάρι, λες και πρόβαλε κάτι νεκρό

από σπηλιά μέσα γαλάζια.

Κι απ’ τους ανθούς να πέφτουν

πλήθος πάνω από την ατραπό των βράχων.

Ασημένιο κλαίει κάτι άρρωστο

στη λίμνη της εσπέρας,

σε μαύρη βάρκα πέθαναν

εραστές που περνούσαν απέναντι.

Ή αντηχούν τα βήματα

του Έλις στο άλσος

το υακίνθυνο –

και πάλι αντηχούν στις βελανιδιές από κάτω.

Ω του αγοριού μορφή,

φτιαγμένη από κρυστάλλινα δάκρυα,

από ίσκιους της νύχτας.

Κεραυνοί τεθλασμένοι φωτίζουν τον κρόταφο

τον πάντα ψυχρό,

όποτε στον πράσινο λόφο

εαρινή καταιγίδα ηχήσει.

2

Τόσο απόσιγα είναι τα πράσινα δάση

της πατρίδας μας,

το κρυστάλλινο κύμα

που ξεψυχάει στον γκρεμισμένο τοίχο –

στον ύπνο μας μέσα εκλάψαμε εμείς·

Οδοιπόροι με βήματα δισταχτικά

πλάι στον αγκαθωτό τον φράχτη,

τραγουδιστές στο βραδινό καλοκαίρι,

στην άγια γαλήνη

του μακρινού –που αστραποβολάει– αμπελώνα·

ίσκιοι τώρα στην ψυχρή της νύχτας

αγκάλη, αετοί βουτηγμένοι στο πένθος.

Τί σιγανά που κλείνει μια φεγγαραχτίδα

τα πορφυρά της βαρυθυμίας σημάδια.

3

Εσείς πόλεις μεγάλες

που υψωθήκατε λίθινες

στην πεδιάδα!

Άναυδος ο δίχως πατρίδα

και με το μέτωπό του σκοτεινό

ακολουθεί τον άνεμο,

γυμνωμένα δέντρα στον λόφο.

Εσείς ποτάμια και ρέματα

που ολοένα μακριά σουρουπώνετε!

Ριγηλή αμφιλύκη

τον φόβο με βία υποβάλλει

απ’ της καταιγίδας μέσα τα σύννεφα.

Εσείς λαοί που πεθαίνετε!

Κύμα χλομό

που ξεφλουδίζει στ’ ακρογιάλι της νύχτας

πεφταστέρια, αστέρες διάττοντες

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.