ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ABEL ROBINO

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Αλλά τί είναι αυτό που διαρηγνύει τα ιμάτιά του,
γονατίζει και βουλιάζει σε κάποιον επινοημένο ουρανό·
που υιοθετεί τη στάση των χοίρων να χαμηλώνει το κεφάλι
και που τρώει τους αγκώνες του σε μουρμουρητά δίχως τέλος.

Και πώς να το καταλάβω εγώ, αν ό,τι υπερβατικότερο
έχω βιώσει ήταν να βλέπω απ’ το παράθυρο όσο μακρύτερα

μπορούσα και να δέχομαι ότι η κατηγορηματική βεβαιότητα

πως ποτέ δεν θα μπορέσω να γυρίσω στη γη μου
με ξεπερνά, όπως ούτε σ’ αυτήν του αδίστακτου δημιουργού της.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

******************

PLEGARIA

Pero qué especie es ésta que se arranca la ropa,
se postra, se zambulle en un cielo inventado;
que adopta la porcina actitud de bajar la cabeza
y se come los codos en interminables canturreos.

Cómo entenderla, si lo más trascendental
que he experimentado ha sido mirar por la ventana
tan lejos como he podido y aceptar que la tajante
certeza de que nunca más podré volver a mi tierra
me invada, como a ella, su inescrupuloso creador.