ΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ

JORGE LUIS BORGES

ΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ

Με σώμα, από το ξίφος χτυπημένο

του Αμλέτου, σβήνει ο ρήγας της Δανίας

στον πέτρινό του πύργο που εποπτεύει

τη θάλασσα των πειρατών του. Η μνήμη

και η λήθη πλέκουνε τον μύθο κάποιου

άλλου άνακτος και της σκϊάς του. Ο Σάξων

Γραμματικός μαζεύει αυτή την τέφρα

στα Έργα των Δανών –: Gesta Danorum.

Μετά από αιώνες επιστρέφει ο ρήγας

για να ξαναπεθάνει στη Δανία,

μα και συνάμα, σαν περίεργο θαύμα,

σε κάποιο καμαράκι στου Λονδίνου

τα προάστια. Τ’ ονειρεύτηκε ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.

Αιώνιος σαν του σώματος τις πράξεις

ή σαν τους αυγινούς παγοκρυστάλλους

ή σαν τις φάσεις της σελήνης είναι

και ο θάνατος του βασιλιά. Ο Σαίξπηρ

τον ονειρεύτηκε, και στα όνειρά τους

τον βλέπουν όλοι οι άνθρωποι: συνήθεια

κι αυτό έγινε, και ισχύει κάθε χρόνο –

μια τελετή είναι σε επίσημη ώρα:

στην ώρα των αιώνϊων σχημάτων.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.