ΞΕΧΟΡΤΑΡΙΑΣΜΑ

RENÉ CHAR

ΑΧΥΡΟΜΑΖΕΜΑ

Ω νύχτα, δεν έχω φυλάξει από την ευτυχία σου τίποτ’ άλλο ειμή μόνο την εμφάνισή σου με τ’ αρώματα από γεωμετρικές ελλείψεις ακατάληπτων πουλιών!  Τίποτ’ απ’ όσα έφερναν κίνηση ειμή μόνο το χέρι σου το στολισμένο με γύρη ανθέων πού έλειωνε στο μέτωπό μου επάνω φέρνοντας γύρους τη μυλόπετρα μιας λάμπας ανεμώνης. Σηκώνονταν στου πόθου τα πλησιάσματα οι γαλάζιοι τροχοί του ουρανού ο ένας ύστερ’ από τον άλλον όρθιοι, επειδή νεκρός εκεί κάτω εκείτετο πια ο θεριστής, μασκαρεμένος γέρος, άπιστος ηθοποιός, του καταραμένου ταξιδίου χημικός.

   Ακουμπάω μια στιγμή στηρίζομαι απάνω στο φτυάρι της πλημμύρας και της πριονίζω τη γλώσσα. Ο ιδρώτας μου, ιδρώτας μαύρου προβάτου, προκαλεί σαρκασμό. Η ναυτία μου πρήζεται με ξαφνικές συναινέσεις των οποίων εγώ αδυνατώ ν’ ανακόψω το ρεύμα. Δαχτυλίδι που ’ρθες αργά, σε πυθική ενσωματωμένο ιπποσύνη, με πυρ και γήρας κορεσμένο, πες μου ποιόν σύντροφό μου θα μπορούσα ν’ αγκαζάρω τώρα; Απαρατήρητος παίρνω θέση εκεί που βυθίζεται η πλώρη μέχρι ν’ ανθίσει η ημερομηνία, όπου και θα κοκκινίσει η τέφρα μου.

  Ω νύχτα, δεν μπόρεσα να μεταφράσω στον γαλαξία την Εμφάνισή σου εγώ που δέθηκα στενά στους αμιγείς της φούγκας χρόνους! Τούτ’ η άμεση Αδελφή εγύριζε την καρδιά της μέρας.

  Χαιρετώ όποιον περπατάει βέβαιος δίπλα, στο πλευρό μου, στου ποιήματος το κλείσιμο. Αυτός αύριο θα διαβεί ΟΡΘΟΣ κάτω από τον άνεμο.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.