ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΜΠΑΛΖΑΚ, ΤΗ ΔΟΥΚΙΣΣΑ ΤΟΥ ΛΑΝΖΑΙ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΜΠΑΛΖΑΚ, ΤΗ ΔΟΥΚΙΣΣΑ ΤΟΥ ΛΑΝΖΑΙ

Δικαίως η καρδιά, που απλώς χτυπάει στα στήθη,

είναι όργανο παράξενο: μικροσυμβάντα

για την καρδιά δεν εννοούνται· κρίνει πάντα

με τρόπους ασυνήθεις για τα τρέχοντα ήθη –

τα πάντα μεγεθύνει. Κι αν γι’ αυτήν εκρίθη

κάτι, όπως τό ’κρινε, άλλη κρίση και άλλη αβάντα

δεν έχει τύχη, μήτε και σωσμό. Τα πάντα

στην ίδια ζυγαριά τοποθετεί: τα πλήθη

που ξεκληρίστηκαν μιας αυτοκρατορίας

πεσμένης και την πτώση ενός γαντιού κυρίας

με δράση σε σαλόνια ή όπου αλλού. Και η πτώση

του χειροκτίου πάντα πιο πολύ βαραίνει

για την καρδιά, που σε μι’ απλή εκλογή προβαίνει.

Αργότερα, ε, και συγκινήσεις θα βιώσει.