RENÉ CHAR
ΠΥΡΕΤΟΣ
ΤΗΣ ΠΤΙΤ ΠΙΕΡ ΣΤΗΝ ΑΛΣΑΤΙΑ
Προχωρούσαμε στην εξημμένη, στη
φουντωμένη έκταση των δασών, όπως η πλώρη μέσ’ απ’ τις λάμες των κυμάτων, κύμα ανεβασμένο κι αυτή σε νύχτες, και
παραδομένο τώρα στην αλληλεγγύη της έκρηξης και της καταστροφής. Πίσω από τούτο το άγριο χώρισμα,
πάνω από τούτο το ταβάνι, καταφυγή
στέντορος υπομειωμένη σε σιωπή και ζήλο, να υπήρχε άραγε ουρανός;
Το είδαμε αφ’ ης στιγμής εμφανίστηκε μπροστά μας το χωριό, οικοδόμημα χαραμάτων και νωχελικού βραδιού, πλοίο αγκυροβολημένο που μας καρτέραγε να σαλπάρουμε.
Το είδαμε αφ’ ης στιγμής εμφανίστηκε μπροστά μας το χωριό, οικοδόμημα χαραμάτων και νωχελικού βραδιού, πλοίο αγκυροβολημένο που μας καρτέραγε να σαλπάρουμε.
Σάλτα
επίμονα, πορεία ευμενής και ακμαία, οι ταξιδιώτες είμαστε συνάμα και η μαΐστρα
της θάλασσας που μέρα τη μέρα και ίσαμε το άπειρο με τις γραμμές των πλεουμένων
παλεύει. Μας διδάσκεις, καρίνα. Η φονική φωτιά διασχίστηκε μόλις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου