ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ

Πολλές φορές ώς τώρα διάβηκαν οι Μήδοι,
αμέτρητες – και ποιός ο λόγος να μετρήσεις;…
Κι εσύ δεν κόντεψες εξ άλλου να μηδίσεις,
σαν ένιωσες πως μέλλεταί σου ένα ταξίδι

χωρίς εμπόδια εκεί, που σε άλλους ήταν ήδη
μια κόλαση η ζωή τους, μέσα στις στερήσεις;
Τις αποφάσεις σου (τα πεπραγμένα επίσης
της ζήσης σου) σ’ τ’ αλάφρωσε από το βαρίδι

του χρέους η συνείδησή σου, σαν πρωτοείδες
πως τζάμπα πήγαν οι γενναίοι οι Λεωνίδες
παντού στον κόσμο… πως τους έχουν για τις στήλες

τις αναμνηστικές να παριστάνουν ήλιους.
Εφιάλτη οι Μήδοι δεν χρειάζονται – έχουν χίλιους.
Μέσα είναι πάντα αυτοί· κι απ’ έξω οι Θερμοπύλες.