WILLIAM CARLOS WILLIAMS
ΤΑ
ΜΠΟΤΙΤΣΕΛΕΙΑ ΔΕΝΤΡΑ
Των
δέντρων
το
αλφάβητο
ξεθωριάζει
στο
τραγούδι των φύλλων
τραγούδι των φύλλων
οι
τεμνόμενες
ευθείες
των λεπτών
γραμμάτων
που σχημάτιζαν
τη λέξη χειμώνας
τη λέξη χειμώνας
και
το ψύχος
φωτίστηκαν
φωτίστηκαν
με
πράσινο έντονο
πράσινο έντονο
απ’
τη βροχή και τον ήλιο
οι αυστηρές απλές
οι αυστηρές απλές
αρχές
των
ίσιων κλαδιών
ίσιων κλαδιών
αλλάζουν
απ’ τα τσιμπημένα εάν
απ’ τα τσιμπημένα εάν
του
χρώματος, ευλαβείς
συνθήκες,
συνθήκες,
του
έρωτα τα χαμόγελα
. . . . . . . .
έως ότου οι γυμνωμένες
προτάσεις
να
λικνιστούν σαν γυναίκας
γοφοί κάτω από το ύφασμα
γοφοί κάτω από το ύφασμα
και
να υμνήσουν μυστικά
και γρήγορα γεμάτες πόθο
και γρήγορα γεμάτες πόθο
την
υπεροχή του έρωτα
το καλοκαίρι –
το καλοκαίρι –
το
καλοκαίρι το τραγούδι
τραγουδάει τον εαυτό του
τραγουδάει τον εαυτό του
τις
πνιγμένες λέξεις σκεπάζοντας –
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου