ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΥΦΛΟΣ

JORGE LUIS BORGES

ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΥΦΛΟΣ

Δεν ξέρω πώς είναι η όψη αυτή που με κοιτάζει,

την όψη τού καθρέφτη σαν κοιτώ· δεν ξέρω

πώς μοιάζει η οργή η αμίλητη μ’ αυτόν τον γέρο

που κουρασμένος στη γυαλάδα του τη μπάζει.

Αργά μες στις σκϊές μου ψάχνω με το χέρι

χαρακτηριστικά μου αόρατα. Κι ακόμη

τη λάμψη που με σέρνει: είν’ η δικιά σου κόμη,

σταχτιά και σάμπως χρυσαφένια, δίχως ταίρι.

Το ξαναλέω ότι εγώ έχω απλώς και μόνο χάσει

το απέξω-απέξω, το όντως μάταιο, των πραγμάτων.

Ο Μίλτων έχει πει την τέλεια τούτη φράση –

μα ο νους μου πάει σε ρόδων σχέσεις και γραμμάτων.

Αν θα μπορούσα νά ’βλεπα το πρόσωπό μου,

ποιός είμαι απόψε θά ’ξερα – θά ’ταν δικό μου.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.