YVES BONNEFOY
Η
ΟΜΟΡΦΙΑ
Εκείνη
που το ον καταρρακώνει, η ομορφιά
Θα
βασανιστεί να γυρνάει στους τροχούς –
Ατιμασμένη,
κηρυγμένη ένοχη, γινωμένη
Κραυγή,
και νύχτα, και χαρά, αλλ’ αλλοτριωμένη.
–
Ω σπαραγμένη σ’ όλα της αυγής τα κάγκελα,
Ω
χιλιοτσαλαπατημένη σε όλους τους δρόμους,
Η
άφατή μας η απελπισία θά ’ναι νά ’σαι ζωντανή,
Η
καρδιά μας να υποφέρεις, η φωνή μας
Ν’
ατιμάζεσαι εν μέσω κλαυθμών και οδυρμών,
Και
να σε λένε ψεύτρα, τροφοδότρα του μαύρου ουρανού,
Ο
πόθος μας νά ’ναι ωστόσο το σώμα σου που τρεκλίζει
Και
το έλεός μας τούτη η καρδιά που οδηγεί μόνο στον βόρβορο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου