GEORG TRAKL
ΓΑΛΗΝΗ
ΚΑΙ ΣΙΩΠΗ
Ποιμένες
έθαψαν τον ήλιο στ’ απογυμνωμένο δάσος.
Και
κάποιος ψαράς το φεγγάρι
με
τα τρίχινά του δίχτυα απ’ την παγωμένη λίμνη έσυρε.
Σε
κρύσταλλο γαλάζιο μένει ο χλομός ο άνθρωπος
–
το μάγουλό του στ’ άστρα του έχει ακουμπήσει·
ή
την κεφαλή του γέρνει σε ύπνο πορφυρό.
Μα
πάντα αγγίζει η μαύρη πτήση των πουλιών
όποιον
τα κοιτάζει, την ιερότητα κυανών ανθέων, λησμονιές
στοχάζονται
την κοντινή γαλήνη, αγγέλους εκλιπόντες.
Ξανά
το μέτωπο νυχτώνει σε φεγγαρίσια βράχια·
και
απαστράπτων νεαρός την αδελφή δείχνει,
φανερώνει
– καιρό φθινόπωρο και με σαπίλα μαύρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου