ΤΩΝ ΩΡΩΝ ΤΟ ΑΣΜΑ

GEORG TRAKL

ΤΩΝ ΩΡΩΝ ΤΟ ΑΣΜΑ

Με σκοτεινά τα βλέμματά τους οι εραστές κοιτάζονται,

οι ξανθοί, οι απαστράπτοντες. Σε σκότος μέσα ασάλευτο

οι πόθοι μπλέκονται αγκαλιά των κάτισχνων χεριών τους.

Άλικο συντρίφτηκε των ευλογημένων το στόμα. Τα

  στρόγγυλα μάτια

καθρεφτίζουν του εαρινού απομεσήμερου το ζοφερό

  χρυσάφι.

Παρυφές και μαυρίλα του δάσους, φόβοι εσπερινοί

  στο πράσινο·

ίσως κι από ανείπωτο πέταγμα πουλιών, του αγέννητου

  ακόμα

μονοπάτι κοντά στ’ αγέλαστα χωριά, που σε πάει σε

  μονήρη καλοκαίρια,

κι απ’ όλα που πέφτουν τα γαλάζια καμιά φορά ξέψυχο

  προβαίνει κάτι.

Απόσιγα θροΐζουν στον αγρό τα κίτρινα στάχυα.

Σκληρή η ζωή κι ατσάλινος κραδαίνει το δρεπάνι

  ο αγρότης,

γενναία δοκάρια δένει ο ξυλουργός.

Άλικο βάφεται το φθινοπώρου το φύλλωμα· το πνεύμα

  το ιερομοναχικό

περιδιαβάζει αίθριες ημέρες· ωρίμασε το σταφύλι

και γιορτάζει ο αέρας σε αυλές ευρύχωρες.

Γλυκύτερη η ευωδιά των γινωμένων καρπών· ανάλαφρο

  το γέλιο

του χαρούμενου, μουσική και χορός σε σκιαδερά κελάρια·

στον κήπο που σουρουπώνει βήματα και γαλήνη

  του αγοριού που πέθανε.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.