Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

GEORG TRAKL

Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

Τη βία σου έχω μέσα μου φεγγάρι

σκοτεινό, μορφή σχηματισμένη

όλο από φθινοπωριάτικα σύννεφα,

από χρυσή της εσπέρας γαλήνη·

πρασινωπό ποτάμι βουνίσιο σουρουπώνει

στων σπασμένων πεύκων

τους ίσκιους ολόγυρα·

χωριό

και ξεψυχάει ευλαβικά σε εικόνες υπόφαιες.

Και ιδού τα μαύρα τινάζονται τ’ άτια

μέσ’ απ’ των λόγγων τις ανταριασμένες γάζες.

Εσείς, στρατιώτες!

Απ’ τον λόφο που πεθαίνοντας κατρακυλάει ο ήλιος

το αίμα όλο γέλια πέφτει –

σε κάτι ρουπάκια από κάτω

άλαλο! Ω μελαγχολία με τις κλαγγές

του στρατεύματος· γυαλιστερό ένα κράνος

έπεσε με πορφυρού μετώπου σκλήρισμα.

Νύχτα φθινοπωρινή κατάψυχρη κατέρχεται,

με αστέρια λάμπει, στραφταλίζει

πάνω από ποδάρια ανδρών τσακισμένα –

η καλόγρια η σιωπηλή.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.