ΔΕΚΑΕΦΤΑ ΧΑΪΚΟΥ

JORGE LUIS BORGES

ΔΕΚΑΕΦΤΑ ΧΑΪΚΟΥ

1

Μού ’χουν πει κάτι

το βράδυ και το βουνό.

Τό ’χω ξεχάσει.

2

Τεράστια η νύχτα,

μα πια δεν έχει μείνει

άλλο από άρωμα.

3

Είναι ή δεν είναι

τ’ όνειρο που ξέχασα

πριν φέξει ακόμα;

4

Χορδές άλαλες.

Η μουσική γνωρίζει

αυτό που νιώθω.

5

Χαρά δεν είναι

οι μυγδαλιές του κήπου.

Η μνήμη σου είναι.

6

Λες στο σκοτάδι

κλειδιά, βιβλία, ελάσματα

μ’ ακολουθούνε.

7

Ακίνητα είναι

τα πιόνια από τη μέρα

κείνη στο σκάκι.

8

Η αυγή χαράζει

– στην έρημο ανατέλλει.

Κάποιος το ξέρει.

9

Τ’ άνεργο ξίφος

ονειρεύεται μάχες.

Εγώ όνειρα άλλα.

10

Πέθανε ο άντρας.

Τα γένια δεν το ξέρουν.

Ούτε τα νύχια.

11

Αυτό είν’ το χέρι

που σού ’δινε χαδάκια

παλιά στην κόμη.

12

Φεγγάρι μόνο

αντικαθρεφτίζεται

στο τζάμι επάνω.

13

Μονάχος είναι

ο ίσκιος που ξεμακραίνει

στη φεγγαράδα.

14

Βασίλειο νά ’ναι

το φως που τρεμοπαίζει ή

πυγολαμπίδα;

15

Το νιό φεγγάρι

κι αυτή τη βλέπει από ’να

λιμάνι ξένο.

16

Τ’ αηδόνι ξέρει

πως το τιτίβισμά του

παρηγοριά έχεις.

17

Γέρικο χέρι

μονάχα για τη λήθη

χαράζει στίχους.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.