Η ΜΕΛΙΣΣΑ

PAUL VALÉRY

Η ΜΕΛΙΣΣΑ

          Στον Φρανσίς ντε Μιομάντρ

Τόσο όντας φίνα, τόσο και θνητή, η οιστρηλατημένη

σου ακίδα, το κεντρί σου, μέλισσα ξανθή, με του αέρος

ας φτάσει την πνοή εδώ, σ’ αυτό το τρυφερό το μέρος,

το σκεπαστό με μια δαντέλα ονείρου, και ας σημαίνει

αυτό ότι τη θηλή ήρθες να κεντήσεις, όπου μένει

ανελλιπώς (και είτε πεθαίνει είτε κοιμάται) ο Έρως –

ναι, κέντα την, και λίγο πορφυρό μου ανεπικαίρως

τη γλαφυρή μου ας βάψει σάρκα, την εξεγερμένη!

Τη χάρη έχω ανάγκη ενός αμέσου μαρτυρίου:

τον ζωντανό και μέχρι τέλους άγριο πόνο πιάσε

που αξίζει πιο πολύ τού εν ύπνω βασανιστηρίου!

Να ρθείς, λοιπόν, και η αίσθησή μου η λαμπρυμένη νά ’σαι

με τον μικρό χρυσό συναγερμό, όπου ενδιαιτάται

ο Έρως – και χωρίς αυτόν πεθαίνει ή και κοιμάται!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.