Ο ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ

GEORG TRAKL

Ο ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ

(2o σχεδίασμα)

Πάντα η λευκή νύχτα γέρνει στο λόφο –

με ήχους ασημένιους δεσπόζει εκεί η λεύκα,

και είναι λιθάρια κι αστέρια.

Καμπυλωμένο κοιμάται το γεφύρι επάνω απ’ το ρυάκι

το γάργαρο, μιαν όψη πεθαμένη το παιδί ακολουθάει,

μηνίσκο φεγγαρίσιο σε ρόδινο φαράγγι

από μακριά ανυμνούν αμνοποιμένες. Κάτι παλιόβραχα κοιτάζει

μέσ’ απ’ τα κρυστάλλινά του μάτια ο βάτραχος, ο ολάνθιστος

ξυπνάει άνεμος, η πουλίσια λαλιά του νεκροζώντανου

και τα βήματα πρασινίζουνε σιγά-σιγά στο δάσος.

Δέντρα θυμίζουν και ζώα όλα ετούτα. Σκαλιά αργοπερπάτητα

στα βρύα ανάμεσα· και το φεγγάρι

που μέσα στα θλιβά νερά αστραφτερό βουλιάζει.

Περιπλανώμενος γυρίζει εκείνος σε πράσινο ακρογιάλι,

σε μαύρη γόνδολα επιβάτης λικνίζεται στη γκρεμισμένη πόλη.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.