JORGE LUIS BORGES
ΤΑΝΚΑΣ
1
Ψηλά
στην κορφή
φεγγάρι
ο κήπος όλος,
χρυσοφέγγαρο.
Το
στόμα σου στον ίσκιο
το
πιο ακριβό άγγιγμα είναι
2
Του
πουλιού η λαλιά
που
μες στο σκότος ήταν
τώρα
εβουβάθη.
Στον
κήπο βόλτες κάνεις.
Σου
λείπει, ξέρω, κάτι.
3
Το
ξένο τάσι,
το
ξίφος που ήταν ξίφος
σ’
έν’ άλλο χέρι,
του
σοκακιού η σελήνη –
σου
φτάνουν, πές μου, ή όχι;
4
Στη
φεγγαράδα
τίγρης
χρυσοσκότεινος
τα
νύχια βλέπει
που
το πρωί κάποιον κάναν
κομμάτια
– δεν το ξέρει.
5
Θλιμμένη
η βροχή
που
πέφτει στο μάρμαρο –
δεν
θά ’ναι χώμα·
ούτε
όνειρο ή χάραμα
στις
μέρες των ανθρώπων.
6
Δεν
έχω πέσει
σαν
άλλους όμαιμούς μου
στη
μάχη θύμα.
Στη
μάταιη νύχτα είμαι,
τις
συλλαβές μετράω.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου