ΓΙΩΡΓΟΣ
ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
ΚΑΤΙ
ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΤΡΑΚΛ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ
Μελαγχολία
στου φιλιατρού την ανοιγμένη
και
ακόμα δροσερή χαρά, μελαγχολία
ευγενική
με κρινοδάχτυλα εργαλεία
της
πτώσης που, σε κήπους πέτρινους χυμένη,
θνητών
δαιμόνων το νταζάιν
ενσημαίνει.
Μελαγχολία
στα βάθη ομοίως, ως ασχολία
του
λύκου νου, που με απαστράπτοντα και λεία
επιχειρήματα
στο φως συγκαταβαίνει
των
όρθρων του Εωσφόρου πλάι στην ανάγκη,
και
με τη γνώση το ρυάκι κάνει Γάγγη.
Το
λούστρο των νυχιών της κόρης σαν σελήνες
σβησμένες
στου πυρός τα σώψυχα φαντάζει,
και
θάλλει εκεί μια θλίψη σαν σπασμένο ατλάζι
αιωρούμενο
στης μελανής χολής τις δίνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου