PAUL VALÉRY
ΣΤΑ
ΕΝΔΟΤΕΡΑ
Μιά
σκλάβα με τεράστια μάτια και δεσμά (μα δεν στενάζει)
στ’
άνθη μου αλλάζοντας νερό, στα δίπλα κάτοπτρα βουλιάζει.
Τ’
αγνά της δάχτυλα στης κλίνης το μυστήριο ασωτεύει·
σ’
αυτούς τους μοναχούς ανάμεσα τους τοίχους μιά που διέβη
γυναίκα
φέρνει μιά στους ρεμβασμούς μου σκόρπια παρουσία
που
πέρασ’ απ’ του βλέμματός μου την ασύλητη απουσία,
όπως
περνά μέσ’ απ’ τον ήλιο ο ύαλος δίκην αλόγου
και
μεριμνά για καθαρότητα στο σύστημα του λόγου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου