ΣΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΑΕΡΕΑΣ

RENÉ CHAR

ΣΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΑΕΡΕΑΣ

Ευτυχισμένες μέρες. Κάθε πόλη ήτανε και μια μεγάλη οικογένεια που την εκράταγε ενωμένη ο φόβος· τους εφώτιζε το τραγούδι των χεριών την ώρα της δουλειάς, αλλά και η νύχτα του ουρανού η πάνστιλπνη. Του πνεύματος η γύρη επήρε και διατήρησε όσο μερίδιο εξορίας τής αναλογούσε.
  Αλλά το αέναο παρόν και το στιγμιαίο παρελθόν απομάκρυναν, υπό τας διαταγάς της κοπώσεως, τις κουπαστές.

  Εξαναγκαστική παρέλαση, με διάσπαρτο παντού το τέρμα. Παιδιά ξυλοδαρμένα, χρυσοκίτρινα αχυροκάλυβα, άνθρωποι να κολυμπούν στο πύον – και όλοι τους στο τιμόνι! Κι έτσι όπως το σημάδευε η σιδερένια μέλισσα, άνοιξε το ρόδο αναλυμένο σε δάκρυα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.