ΝΙΚΟΣ
ΜΟΣΧΟΒΑΚΟΣ
ΦΡΥΝΗ
Χείλια
τριαντάφυλλα μάτια μεγάλα
γαλαζοπράσινα
εκστατικά
σκιές
δεν κρύβανε ή μυστικά
εντός
ανέβαινε ονείρου σκάλα.
Ώμοι
παλλόμενοι μηροί με χάρη
βάδισμα
ανάλαφρο κορμί σφιχτό
στήθος
μαρμάρινο σωστό γλυπτό
μαλλιά
που έλαμπαν σαν κεχριμπάρι.
Σαγόνι
σίγουρο χέρια αγκαλιάς
φωνή
π’ αηδόνιζε όταν μιλούσε
πνοή
με άρωμα πορτοκαλιάς
παρειές
αστραφτερές καθώς γελούσε.
Στης
ομορφιάς στροβίλιζε τη δίνη
του
έρωτα θεά τη λένε Φρύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου