ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ

JORGE LUIS BORGES

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ

Οι δρόμοι του Μπουένος Άιρες

είναι από καιρό τα σωθικά μου.

Όχι οι δρόμοι οι αδηφάγοι,

οι δρόμοι οι αγχωτικοί με του πλήθους την τύρβη,

αλλά οι άλλοι, οι δρόμοι

οι άχαροι των μικρών συνοικιών

που η συνήθεια μάς τους έχει κάνει σχεδόν αόρατους

και πράους το σούρουπο και το ηλιοβασίλεμα,

καθώς κι εκείνοι που σε βγάζουν έξω, μακριά,

σε μέρη με δέντρα σπλαχνικά,

όπου κάτι καλυβάκια,

απ’ τις αθάνατες μακρινές αποστάσεις ζουπηγμένα,

δεν τολμάνε να χαθούν κάτω απ’ το βλέμμα το βαθύ

του ουρανού και του κάμπου

που τους παρατηρούν επισταμένως.

Για τον μοναχικό είναι υπόσχεση,

μιας και χιλιάδες ιδιότροπες ψυχές τούς κατοικούνε,

ψυχές μοναδικές ενώπιον Θεού και Χρόνου,

ψυχές αναμφιβόλως πολύτιμες.

Προς δυσμάς, βορράν και νότον

έχουν απλωθεί, μα παραμένουνε πατρίδα

οι δρόμοι αυτοί·

μακάρι σε τούτες τις αράδες, που τους σκέφτομαι,

να είναι και σημαίες.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.