ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΚΑΙ ΝΕΡΟ

ALÍ CHUMACERO

ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΚΑΙ ΝΕΡΟ

Η ψυχή σου μέσα μου την ψυχρή της έριξε εικόνα,

μι’ ανάμνηση απλώς και μόνον όλου αυτού που ζούσες,

κι αν βλέπω και αντανακλώμαι στον καθρέφτη, όμως

εκεί απαντάω και τα μάτια σου, την κέρινη σιωπή σου

με μιαν ανάπαυση πνοής σβησμένης,

σαν να έχουν κατεβεί σωροί άμμου πλήθος

ή μια οχλαγωγία αναμνήσεων

στο δέρμα μου, και με βήμα κατευναστικό

να πήγαν και να πέσανε πάνω στο κρύσταλλο.

Αλλ’, άραγε, και τα φύλλα δεν πέφτουνε

σαν φράσεις νεκρές;... ή μήπως και τα μάτια μου μέσα σου

ρόδα δεν ήτανε, στ’ αρώματά σου μέσα πνιγμένα;

Αν κοιτάς στο νερό, την  καρδιά μου

κοίτα και δες στολισμένη με μνήματα

κάτω από τα κύματα που την κινούνε,

να ξεχειλίζει δες την στα ερείπια του ονόματός σου ανάμεσα:

ανάμεσα στο να χάνεσαι νεκρή ή στο ν’ ανθίζει

σαν αιώνια προσδοκία ή σαν θρήνος

κάποιου ατάραχου Αδάμ που ονειρευότανε μαζί σου

εσένα, και στον διψασμένο σου Παράδεισο.

Γιατί κοιτώντας σε εγώ μέσα στο νερό, κοιτάς εσύ

τη σκέψη μου να αιωρείται στην ψυχή σου μέσα.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.