GUILLAUME APOLLINAIRE
ΒΡΕΧΕΙ
Βρέχει γυναικείες φωνές σα νά ’ταν νεκρές και μέσα στην ανάμνηση ακόμα
Κι εσείς βρέχετε συναντήσεις της ζωής μου εξαίσιες ω μικρές μου στάλες
Και τούτα ’δώ τ’ αφηνιασμένα σύννεφα όλο χλιμιντράνε ολόκληρο σύμπαν πόλεων αυτηκόων
Άκου αν βρέχει όσο η λύπη και η καταφρόνια κλαίνε κάποια αρχαία μουσική
Άκου στάζουνε οι δεσμοί που σε κρατάνε και ψηλά και χαμηλά
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου