Ο ΘΝΗΤΟΣ ΣΥΜΠΑΙΚΤΗΣ

RENÉ CHAR

Ο ΘΝΗΤΟΣ ΣΥΜΠΑΙΚΤΗΣ

                    Στον Μωρίς Μπλανσό

Την αψήφησε και προχώρησε προς την καρδιά της σαν πυγμάχος προπονημένος, με φτερά στην κίνησή του και πολύ δυνατός, στο κέντρο ακριβώς της επιθετικής και της αμυντικής γεωμετρίας των ποδιών του. Ζύγιζε με το μάτι τις ικανότητες του αντίπαλου που αρκείτο πάντως ν’ αποφεύγει τον αγώνα κι έκανε όλο γκελάκια κατά πίσω, στρατωνισμένος μεταξύ μιας απολαυστικής παρθενίας και της προσωπικής του εμπειρίας. Στη λευκή επιφάνεια του ρινγκ, όπου γινότανε ο αγώνας, αμφότεροι είχαν λησμονήσει τους αμείλικτους τριγύρω θεατές. Στον αέρα του Ιουνίου γυρόφερνε συνέχεια το βαφτιστικό όνομα των λουλουδιών της πρώτης ημέρας του θέρους. Τελικά ένας μορφασμός αδιόρατος έτρεξε πάνω στο μάγουλο του δεύτερου και μια ρίγα ροζ έκανε αμέσως ύστερα την εμφάνισή της. Το χτύπημα της απάντησης τινάχτηκε σαν να ξεφύτρωσε από κάπου, και ήτανε χτύπημα ξερό που βρήκε στόχο. Τα γόνατά του γίναν ξαφνικά σαν απλωμένα ρούχα, και ο άνθρωπος έμεινε εκεί να τρεκλίζει. Αλλά οι προστατευτικές γροθιές μπροστά απ’ το πρόσωπο απέτρεψαν το πλεονέκτημα του άλλου, δεν οδήγησαν στη λήξη. Μετά των πυγμάχων τα χτυπημένα κεφάλια ένευαν με εναντίωση το ένα στο άλλο. Τη στιγμή ετούτη τώρα ο πρώτος σκόπιμα φώναξε στο αφτί του δεύτερου λόγια τόσο πολύ προσβλητικά ή κατάλληλα ή αινιγματικά, που ο άλλος άφησε να του φύγει ένας απότομος, γεμάτος και ακριβής κεραυνός που ξέρανε τον μαχητή τον απερίσκεπτο.

   Υπάρχουν όντα που η σημασία τους εμάς μας λείπει. Ποιά είναι τούτα; Το μυστικό τους βρίσκεται στο ίδιο το βαθύτερο μυστικό της ζωής. Την πλησιάζουν. Τους σκοτώνει. Αλλά το μέλλον, που το έχουνε ξυπνήσει μ’ έναν ψίθυρο, τα μαντεύει, τα νιώθει και (μαντεύοντας τα και νιώθοντάς τα) τα δημιουργεί συνάμα. Ω λαβύρινθε του έρωτος του ακραιφνούς στης αγάπης το έπακρον!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.