ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ

JORGE LUIS BORGES

ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙΑ

Το νότιο ημισφαίριο. Κάτω από την άλγεβρά του

με τ’ αστέρια που τ’ αγνοούσε εντελώς ο Οδυσσέας

κάποιος ψάχνει όλο ψάχνει και θα συνεχίσει να ψάχνει

τ’ απομεινάρια γυρεύοντας εκείνης της αποκάλυψης

που του δωρήθηκε πριν από τριάντα τόσα χρόνια,

από την πίσω μεριά μιας αριθμημένης πόρτας

ξενοδοχείου, δίπλα στις όχθες του αείρροου Τάμεση,

που κυλάει όπως κυλάει κι εκείνο το άλλο ποτάμι,

ο χρόνος ο στοιχειώδης και ανεπαίσθητος. Η σάρκα

ξεχνάει τα βάσανα και τις χαρές της. Ο άνθρωπος

περιμένει, ελπίζει και ονειρεύεται. Συγκεχυμένα

αναθυμάται περιστάσεις ως επί το πολύ ασήμαντες.

Κάποιο γυναικείο όνομα, ένα χλόμιασμα,

ένα σώμα ήδη απρόσωπο, το μούχρωμα

κάποιας τυχαίας βραδιάς, το ψιλόβροχο,

κάτι κέρινα άνθη επάνω στο μάρμαρο

και τοίχους ροζ που έχουν πια ξασπρίσει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.