Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

VLADIMÍR HOLAN

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ούτε η πέτρα ούτε το άστρο μας επιβάλλουν τη μουσική τους·

τα άνθη σιωπούν, τα πράγματα φαίνεται κάτι να κρύβουν,

και τα ζώα, εξ αιτίας δικής μας, αρνούνται

της αθωότητας και του μυστηρίου την αρμονία·

ο άνεμος διατηρεί πάντα την αγνότητα της απλής χειρονομίας,

τί είναι τραγούδι το γνωρίζουν μόνο τα αλάλητα πουλιά

και το λένε σε όποιον έριξε ανήμερα Χριστούγεννα

ένα χερόβολο στάχυα χωρίς να τό ’χει πρώτα αλωνίσει.

Σε όλα τούτα αρκεί που υπάρχουν,

πράγμα που υπερβαίνει τις λέξεις. Εμείς όμως

φοβόμαστε όχι μόνο το σκοτάδι

μα και μέσα στο άπλετο φως,

και μη βλέποντας τον πλησίον μας

φτάνουμε να τον ξορκίζουμε απελπισμένοι

με κραυγές – να του λέμε: «Ποιος είσαι; Μίλα!»

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.