JORGE LUIS BORGES
Η
ΘΑΛΑΣΣΑ
Η
θάλασσα. Η νέα. Η θάλασσα του Οδυσσέα·
και
η άλλη, του άλλου εκείνου Οδυσσέα, που ο κόσμος
του
Ισλάμ τον φώναζε τιμητικότατα και ευκόσμως
Σεβάχ Θαλασσινό. Έπειτα η
θάλασσα η ακραία
του
Κόκκινου Έρικ με το γκρίζο κύμα της αρπάγη
ψηλά
στην πρύμνη, αλλά και η θάλασσα η γεμάτη υγεία
του
ιππότη εκείνου που έγραψε μαζί έπος και ελεγεία
(
: τη δόξα και τον μαρασμό) στης Γκόας τα τενάγη.
Και
το Τραφάλγκαρ με τη θάλασσά του: εκεί όπου η Αγγλία
υμνήθηκε
μες στη μακρά της ιστορία απ’ το κλέος –
μια
θάλασσα τραχιά και με αίματα να χύνονται έως
τρυγός
στο ημερολόγιο των μαχών που γράφει η βία.
Η
θάλασσα η ασίγαστη στην πρωινή γαλήνη –
στην
άμετρη άμμο ως άρμενο, που αυτή το καταπίνει.
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ ΚΑΙ Σ' ΕΣΕΝΑ φίλε μου, Γεώργιε
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλά Χριστούγεννα, Χόρχε
*Γεώργιος Κ. μεταφραστής του ποιήματος «η θάλασσα»
αισθάνομαι την γλώσσα σου, θάλασσα
Jorge Luis Borges
των άπειρων κυμάτων, των θαλασσών π’ ανοίγονται
που μόνο φτερουγίζουν, στα βάθη μιας αβύσσου
πλατιά και μυστικά, τα μυστικά σου
ως, χωρομέτρες κινούν και πλέουν
στα διαστήματα σιωπές, π’ αναλογούν
μετρούν μιαν άπειρη προσέγγιση, μετάγγιση
κι ας παράξενο φανεί, στο ριζικό μας
ορίζουν φίλου μας, κι αυτός ο ένας, ο Δον Κιχώτης
και πέρα ακόμη, τυφλά, δεν είναι γράμματα
είναι των οριζόντων, των θαλασσών περιγραφές
που με μαχαίρι, με σπαθί, τυφλά το αίμα κόβουν
με τέτοιες λέξεις δανικές, το ξάφρισμα
κι ακόμα, μιας νέας Οδύσσειας τα τιμαλφή
σαν κόρη οφθαλμού, μονάκριβης, ρέουν ποιήματα
και πίσω, πίσω, αόρατο εκείνο το σημάδι
εκείνος αφανής, δικό μας το μολύβι της υφής
μα ανυπάκουος, μεταφραστής ο ποιητής, κι ας
κομμένη, ραμμένη η ανάσα του, βρήκε την λέξη
εκείνη της μετάφρασης, την τωρινή, στη, η… «η θάλασσα»
καλά Χριστούγεννα, Χόρχε
Kostis nil - καλά Χριστούγεννα, Χόρχε - Δεκέμβριος 2018