ΤΟΝ ΖΩΝΤΑ ΚΑΙΝΕΙΝ ΤΟΥΣ ΤΕΘΝΗΚΟΤΑΣ ΛΕΓΩ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΤΟΝ ΖΩΝΤΑ ΚΑΙΝΕΙΝ ΤΟΥΣ ΤΕΘΝΗΚΟΤΑΣ ΛΕΓΩ

(Αισχύλος, «Χοηφόροι», στ. 886)

Τον ζωντανό σκοτώνουν, λέω, οι πεθαμένοι –

ο Οικέτης αναβόαε στη βασίλισσά του,

την Κλυταιμήστρα. Και τα νέφη του θανάτου

βροχή εκδικήσεως τοξεύαν να ξεπλένει

την ύβρη, νά ’ν’ στην όψη δρόσος μυρωμένη

του Αιγίσθου τα αίματα, και μόνο μέλημά του

ο εκδικητής, που λέγαν για νεκρό, σιμά του

τον φόνο της μητρός του νά ’χει, να πηγαίνει

με ρήματα ιπποβάμονα και ορμές του ξίφους

δικαιοσύνη δια πάντος να επιδικάσει:

και πυρ και φως και ελευθερία – στα δε δάση

της νύχτας ξέφωτα. Στα μέτρα του αισχυλείου ύφους

ο μέγας όλβος λέγεται που οι Χοηφόροι

καθάρισαν, μα ο Ορέστης πάλι επήγε στα όρη.

  (Ω στίχε, που σε συλλογή του ο Σαλβατόρε

  Κουαζίμοντο έχει μότο – ω στίχε εσύ πυρφόρε!)