GEORG
TRAKL
ΑΠΟΗΧΟΣ
Η τελευταία και αμυδρή αχτίδα μες στη
μέρα
εχάθη· πάθη παλαιά έχουν τώρα αποθροΐσει·
εχύθη της χαράς μου το άγιο το κρασί,
ενώ πέρα
κλαίει η καρδιά μου που ’χει μες στις νύχτες
δυστυχήσει,
κι ακούει των νεανικών γλεντιών της ήχους
σ’ ένα
πηγάδι να σιωπούν, που χάνεται μες στο
σκοτάδι,
με σκιές παρόμοιοι, που σαν φύλλα
πέφτουν μαραμένα
σε τάφο αφρόντιστο, του φθινοπώρου
κάποιο βράδυ.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου