GEORG
TRAKL
ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΕΙΔΥΛΛΙΟ
Στ’ αστέρια κάποιος έρημος και μόνος πάει,
περνώντας απ’ το σιωπηλό το μεσονύχτι.
Το αγόρι απ’ των ονείρων βγαίνει πια το δίχτυ·
τη γκριζωπή όψη του η σελήνη τού χαλάει.
Θρηνεί η τρελή με τα μαλλιά ανακατωμένα
στο παραθύρι, στων καγκέλων τη γυαλάδα.
Στης λίμνης τα νερά και στη γλυκιά βαρκάδα
ζευγάρια λάμνουν τώρα, και είναι ερωτευμένα.
Μες στο μεθύσι ωχρός γελάει ο δολοφόνος
και ο τρόμος του θανάτου τους αρρώστους πιάνει·
χιλιογδαρμένη και γυμνή η καλόγρια κάνει
στον Λυτρωτή μετάνοιες να της φύγει ο πόνος.
Στον ύπνο οι μάνες τραγουδούν σαν γλυκογέρνουν
και ειρηνική τη νύχτα έχουν τα μωρά στα στήθια,
και μες στα μάτια τους φυλάνε την αλήθεια.
Τα γέλια στο πορνείο μέσα δίνουν-παίρνουν.
Στη μαύρη κάτω, την ανήλιαγή του κρύπτη
με τ’ άσπρο χέρι του ο νεκρός, και δίχως ήχο,
ιχνογραφεί σαρδόνια μια σιωπή στον τοίχο.
Ο νύσταλος στα παραμιλητά υποκύπτει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου