ΑΧ, ΜΥΣΤΙΚΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΖΟΦΕΡΟΥ ΕΡΩΤΑ

FEDERICO GARCÍA LORCA

ΑΧ, ΜΥΣΤΙΚΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΖΟΦΕΡΟΥ ΕΡΩΤΑ

Αχ, μυστική φωνή του ζοφερού έρωτα – αχ, ήχοι!

Αχ, βέλασμα χωρίς μαλλί, φωνούλα λαβωμένη!

Κεντρί, αχ, από χολή, καμέλια καταποντισμένη!

Αχ, ρυάκι δίχως θάλασσα και πόλη δίχως τείχη!

Τεράστια, αχ, νύχτα με καμπύλες που ’χουνε πετύχει,

ουράνια οροσειρά με μι’ αγωνία ορθωμένη!

Αχ, σκύλε μέσα στην καρδιά, φωνή κυνηγημένη!

Σιωπή άμετρη και κρίνε τέλειε που ’χετε συντύχει!

Μακριά μου φύγε, ζέουσα φωνή από πάγο. Ζήσε,

μα μη ζητάς να σβήσω στα ζιζάνια που ’χω ζήσει

κι όπου άκαρπα ο ουρανός και η σάρκα μου μουγκρίζουν. Είσαι

δω κι έχεις το σεντέφι από την κεφαλή μου αφήσει

να πέσει. Δείξε μου οίκτο και τους πόνους μου έλα λύσε!

Για νά ’μαι εγώ ο έρωτάς σου, και για νά ’μαι εγώ και η φύση!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.