ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΛΥΚΗ ΤΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ

GEORG TRAKL

ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΛΥΚΗ ΤΗΣ ΕΣΠΕΡΑΣ

Δείλι, με αχτίδες γαλακτώδεις στην αυλή τη μαγεμένη,

και οι τρυφεροί ασθενείς μες στο φαιό φθινόπωρο γλιστράνε.

Τα κέρινά τους βλέμματα χρυσούς αιώνες θεν να φάνε,

πλην με όνειρα σιτίζονται και με γαλήνη μεθυσμένη.

Εντός τους ένας μαρασμός φανατικός κλεισμένος μένει.

Και θλίψη πάλλευκη τ’ αστέρια από ψηλά παντού σκορπάνε.

Στων ψευδαισθήσεων το μούχρωμα καμπάνες αντηχάνε.

Με τί ανακάτωμα, για δες, διαλύονται όλοι οι τρομαγμένοι!

Καρικατούρες φευγαλέες δίχως σχήμα φτερουγίζουν·

σε μαύρες ατραπούς, σε τρίστρατα, πλανιούνται καθ’ ομάδες.

Ω, κάτι θλιβερές σκϊές τούς τοίχους τώρα μαγαρίζουν·

τις άλλες, που χιμάνε έξω από των αψίδων τις σχισμάδες,

τις νύχτες επελαύνουν κόκκινες ριπές και τις γκρεμίζουν

δυνάμεις αστρικών ανέμων, σαν μαινόμενες Μαινάδες.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.