ΜΟΥΡΜΟΥΡΙΣΤΑ ΚΑΘΕ ΑΠΟΜΕΣΗΜΕΡΟ

GEORG TRAKL

ΜΟΥΡΜΟΥΡΙΣΤΑ ΚΑΘΕ ΑΠΟΜΕΣΗΜΕΡΟ

Φθινοπωριάτικο ήλιο ωχρό, λιανό, συνεσταλμένο

βλέπει και πέφτει η οπώρα από τα δέντρα μαραμένη.

Στις κάμαρες μέσα τις μπλε η γαλήνη παραμένει

το απόγευμα όλο, που μακραίνει καθυστερημένο.

Του πεθαμού φωνές μεταλλικές· κοντοζυγώνει

πρώτα ένα ζώο λευκό, άσπρο, και κατόπιν καταρρέει,

Και το βραχνό των μαύρων κοριτσιών εκεί που ρέει

τραγούδι, μια φυλλορροή έρχεται και το σαρώνει.

Και χρώματα ονειρεύεται ο Θεός για το κεφάλι

που νιώθει τ’ απαλά φτερά της τρέλας και τον ψόφο

απ’ την παράνοια. Σκϊές πάνε κι έρχονται στον λόφο,

σαπίλα μαύρη που σαν στρίφωμα τον περιβάλλει.

Λυκόφως με κρασί και με ηρεμία. Μες στο δείλι

κιθάρες λυπημένες κελαρύζουν σαν ποτάμι.

Μακάρι το γλυκό της λάμπας μας το φως να κάμει

εσύ να ξαναρθείς και νά ’σαι σαν ονείρων ύλη.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.