ΜΗ ΦΕΥΓΕΙΣ ΠΡΑΟΣ ΚΑΘΩΣ ΤΩΡΑ ΠΕΦΤΕΙ Η ΝΥΧΤΑ

DYLAN THOMAS

[ΜΗ ΦΕΥΓΕΙΣ ΠΡΑΟΣ ΚΑΘΩΣ ΤΩΡΑ ΠΕΦΤΕΙ Η ΝΥΧΤΑ]

Μη φεύγεις πράος καθώς τώρα πέφτει η νύχτα

Λάβρος, φωτιά να γίνεις γιατί δύει ο ήλιος

Βόγγα, ναι, ούρλιαξε, για το φως που σβήνει.

Κι αν οι σοφοί ξέρουν στο τέλος πως νυχτώνει

Γιατί λάμψη τα λόγια δεν γεννάνε

Εσύ μη φεύγεις πράος προς τη δύση.

Άνδρες καλοί, στο τελευταίο κύμα, θρηνώντας

τι όμορφα θα χόρευε στον όρμο η φθαρτή ζωή τους

Λύσα να νιώσουνε που τώρα σβήνει η μέρα.

Άγριοι άντρες που αδράξαν κι ύμνησαν τον φτερωτό τον ήλιο

Κι έμαθαν τόσο αργά να τον πενθούν σαν δύσει

Πράοι ας μη φύγουνε στο καληνύχτισμά του.

Άντρες σπουδαίοι, το βλέμμα τους θαμπό, κοντά στο τέλος

Μάτια τυφλά που κάποτε άστραψαν γελώντας

Λύσα ας δείξουν, λάβρα οργή, για τη φωτιά που σβήνει.

Κι εσύ πατέρα μου καλέ, επάνω στη σκληρή ανηφόρα,

Βλαστήμα, ευλόγα με, με τα πικρά σου δάκρυα,

Μα σε ικετεύω, πράος μη ξεγλυστρήσεις στο σκοτάδι

Βόγγα, ναι, ούρλιαξε, προς το φως που αργοπεθαίνει.

Μετάφραση: Αλέξης Πανσέληνος.