ΠΑΓΧΡΩΜΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ

ΔΗΜΗΤΡΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ


Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΗ

Τι τέρψη δίνουν τα γενναία χρώματα…
Μπλε του κοβάλτιου, κόκκινο του θύματος,
Χάλκινο μιας τυραννικής επιθυμίας.

Περνούν και ηχούν τα τύμπανά τους.
Δονεί η σημαία τους τα σύννεφα.
Τους χαιρετούν με μαντήλια και δάκρυα
Τα πλήθη των ηπιότερων αποχρώσεων.

Πράσινο του νερού, μαβί του ήλιου,
Ρόδινο μιας διδακτικής παροιμίας.

Και η σύνεση επιστρέφει το θάρρος.
Μορφές σε εναγκαλισμό ή βάδιση,
Γραμμές κατευθείαν στο άπειρο.
Κι ο μύθος του τελάρου ολάκερος
Μες στην παγκόσμια ιστορία.

Με ιώδες γης, ώχρα αγιότητας,
Χρυσό μιας ανοιξιάτικης μέρας.


Από το βιβλίο: Δήμητρα Χριστοδούλου, «Ελάχιστα πριν», Νεφέλη, Αθήνα 2005, σελ. 327.