Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2008

ΟΙ ΜΟΥΝΤΥ ΜΠΛΟΥΖ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΑ ΤΟΥ 1968


ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ ΟΙ MOODY BLUES


NIGHTS IN WHITE SATIN


Nights in white satin,
Never reaching the end,
Letters I've written,
Never meaning to send.

Beauty I'd always missed
With these eyes before,
Just what the truth is
I can't say anymore.

'cause I love you,
Yes, I love you,
Oh, how, I love you.

Gazing at people,
Some hand in hand,
Just what I'm going thru
They can understand.

Some try to tell me
Thoughts they cannot defend,
Just what you want to be
You will be in the end,

And I love you,
Yes, I love you,
Oh, how, I love you.
Oh, how, I love you.

Nights in white satin,
Never reaching the end,
Letters I've written,
Never meaning to send.

Beauty I'd always missed
With these eyes before,
Just what the truth is
I can't say anymore.

'cause I love you,
Yes, I love you,
Oh, how, I love you.
Oh, how, I love you.

4 σχόλια:

  1. Λάμπρος Τσουκνίδας7 Ιανουαρίου 2008 στις 12:49 π.μ.

    Ευχάριστη έκπληξη -αυτό το βίντεο, εκεί, με αυτούς σε αυτό το άσμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ λάμπρος τσουκνίδας: Ναι. Θα βάλω και στο μέλλον κάτι από τη μουσική σκηνή της ΑΝΟΙΞΗΣ. Εσύ αυτά τα καταλαβαίνεις - τα ροκάδικα και κυρίως τα τζαζίστικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κ. Κεντρωτή
    Έχω μια απάντηση στους Moody Blues στο μπλογκ μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή