ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΜΑΡΚΟΓΛΟΥ
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
Τον πήρανε τα νερά
τον κουβαλάνε
οι σάρκες μουσκέψανε
έτοιμες να διαλύσουν
η φωνή του μόλις σηκώνει μικρές δίνες.
Μόνος
κι ένα πουλί λευκό
γαντζωμένο επίμονα στο στήθος
έξω από το νερό και την αίγλη του βυθού
περιμένει
στο χείλος του καταρράκτη
ψηλά να τον σηκώσει
απ’ τις μασχάλες
στον ουρανό.
Οκτώβρης 1962
Από το βιβλίο: Πρόδρομος Μάρκογλου, «Εσχάτη υπόσχεση» Ποιήματα 1958-1992, Νεφέλη, Αθήνα 1996, σελ. 41.
Συχνά ένας στίχος, μια φράση ή, ακόμα, και μια λέξη, δίνει στο ποίημα σημασία. Στο συγκεκριμένο και στα δικά μου μάτια, το ρόλο αυτό διαδραματίζει ο στίχος "απ' τις μασχάλες". Βιβλική ένταση από τον Πρόδρομο.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ churchwarden: Είναι και η όλη σχετική εικόνα που παίζει το ρόλο που υπαινίσσεσθε. Συμφωνώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα πάλι ο τίτλος/ ΘΕΜΑ του ποιήματος στο
ΑπάντησηΔιαγραφή"ένα πουλί λευκό
γαντζωμένο επίμονα στο στήθος"
με πάει!!!
Γιατί αυτό το πουλί είναι
που καθιστά δυνατή την επικοινωνία με τον ουρανό, το μαγικό εκείνο χώρο, στον οποίον αποτυπώνεται η λανθάνουσα έστω, κοινή όμως ανθρώπινη ανάγκη για όνειρα (καθώς θα το έλεγε ο Μίλτος Σαχτούρης)
@ flying libido with a ukulele: Γιατί όχι;
ΑπάντησηΔιαγραφή