ΣΤΟΝ ΑΓΕΡΑ

MANUEL ALTOLAGUIRRE (1905-1959)


POR DENTRO

Mis ojos grandes, pegados
al aire, son los del cielo.
Miran profundos, me miran
me están mirando por dentro.
Yo pensativo, sin ojos,
con los párpados abiertos,
tanto dolor disimulo
como disagracias enseño.
El aire me está mirando
y llora en mi oscuro cuerpo;
su llanto se entierra en carne,
va por mi sangre y mis huesos,
se hace barro y raíces busca
con las que brotar del suelo.
Mis ojos grandes, pegados
al aire, son los del cielo.
En la memoria del aire
estarán mis sufrimientos.


*********


ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ

Τα μάτια μου, μεγάλα, πλανώμενα
στον αγέρα, είν' αυτά τ' ουρανού.
Θωρούν, βαθιά καθώς είναι, με κοιτάζουν,
με περιεργάζονται από μέσα.
Κι εγώ, σκεπτικός, χωρίς μάτια,
μα με τα βλέφαρα ανοιχτά,
κρύβω τόσο πόνο
όσα και τα πάθη που δείχνω.
Ο αγέρας με αντικρίζει
και θρηνεί μες στο σκοτεινό μου κορμί.
Θρηνεί και ο θρήνος του σάρκα παίρνει,
μες απ' το αίμα μου περνά και τα οστά μου,
πηλός γίνεται και ρίζες ψάχνει
απ' το χώμα να ξεπεταχτεί.
Τα μάτια μου, μεγάλα, πλανώμενα
στον αγέρα, είν' αυτά τ' ουρανού.
Στην ανάμνηση του αγέρα
θα βρίσκονται τα πάθη μου.


Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη.