Η LUZ CASAL ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ROSALÍA DE CASTRO
NEGRA SOMBRA
Cando penso que te fuches,
negra sombra que me asombras,
ó pé dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.
Cando maxino que es ida,
no mesmo sol te me amostras,
i eres a estrela que brila,
i eres o vento que zoa.
Si cantan, es ti que cantas,
si choran, es ti que choras,
i es o marmurio do río
i es a noite i es a aurora.
En todo estás e ti es todo,
pra min i en min mesma moras,
nin me abandonarás nunca,
sombra que sempre me asombras.
Μουσική: Xoán Montés Capón (1840-1899).
Ποίημα από τη συλλογή: Follas Novas (1880).
Τραγούδι: Luz Casal.
Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008
ΣΤΟΥΣ ΤΟΝΟΥΣ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Καλά το λες, αν υπονοείς το εσχάτως όζον μαύρο του κοινοτικού μας βίου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλήν ημέραν!
@ π.κ.: Όχι, δεν υπονοούσα τίποτα. Αλλά είναι ωραίο ποίημα και ωραίο τραγούδι. Χαίρε!
ΑπάντησηΔιαγραφή