Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008

ΣΤΟΥΣ ΤΟΝΟΥΣ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ


Η LUZ CASAL ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ROSALÍA DE CASTRO


NEGRA SOMBRA


Cando penso que te fuches,
negra sombra que me asombras,
ó pé dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.

Cando maxino que es ida,
no mesmo sol te me amostras,
i eres a estrela que brila,
i eres o vento que zoa.

Si cantan, es ti que cantas,
si choran, es ti que choras,
i es o marmurio do río
i es a noite i es a aurora.

En todo estás e ti es todo,
pra min i en min mesma moras,
nin me abandonarás nunca,
sombra que sempre me asombras.



Μουσική: Xoán Montés Capón (1840-1899).
Ποίημα από τη συλλογή: Follas Novas (1880).
Τραγούδι: Luz Casal.

2 σχόλια:

  1. Καλά το λες, αν υπονοείς το εσχάτως όζον μαύρο του κοινοτικού μας βίου...

    Καλήν ημέραν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ π.κ.: Όχι, δεν υπονοούσα τίποτα. Αλλά είναι ωραίο ποίημα και ωραίο τραγούδι. Χαίρε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή