Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2008
Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ
MANUEL ALTOLAGUIRRE
TUS PALABRAS
Apoyada en mi hombro
eres mi ala derecha.
Como si desplegaras
tus suaves plumas negras,
tus palabras a un cielo
blanquísimo me elevan.
Exaltación. Silencio.
Sentado estoy a mi mesa,
sangrándome la espalda,
doliéndome tu ausencia.
***********
ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ
Στηρίζεσαι στον ώμο μου,
το δεξί φτερό μου σχηματίζεις.
Ωσάν να ξεδίπλωνες
τα απαλά φτερά σου, τα μαύρα,
τα λόγια σου σε ουρανό
με ανεβάζουνε κάτασπρο.
Έκσταση. Σιωπή.
Καθισμένος στο τραπέζι μου,
τον ώμο μου βλέπω να αιμορραγεί
και την απουσία σου να με πληγώνει.
Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Η Έλενα έχει ανοίξει φτερά και πετάει! Αν και -παράδειγμα!- θα προτιμούσα όχι σε κάτασπρο αλλά σε "ολόλευκο" ουρανό ( τα δύο λου του έκτου στίχου, my lady!).Pero bravissima!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ locus solus: Συμφωνώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή¡Muchísimas gracias estimados y queridos señores!
ΑπάντησηΔιαγραφή¡Buenos días!
@locus solus:
Voy a traducir otro más para usted, es decir, dedicado. Entonces, ¡hasta pronto!
@ locus solus: Είδες, λοκόσολε, τι κάνει το ΑΛΩΝΑΚΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ;! Κονόμησες αφιέρωση!
ΑπάντησηΔιαγραφή