ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ
ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΡΑΤΣΑ ΥΨΙΚΑΜΙΝΟΥ
Πρώτον: σε θέλουνε ακίνδυνη και να ξεχνάς·
κι ύστερα καλή μ’ αυτούς φιλεναδίτσα
τρυφερή
υποσχετική
οι αχρείοι.
Φωνή μου ράτσα υψικάμινου από πλευρό
ανοιχτό του αίλουρου, της ανηφόρας
απ’ τα εννιά σκοινιά του βούρδουλα
κι ο ήλιος φίδι μες στο σύρμα.
Μην ξεχάσεις· φτύσ’ τους.
Ας περιμένουν να σε σβήσω με νερό
ή κατά τες συνταγές αρχαίων Ελληνοσύρων
ας περιμένουν οι αχρείοι.
1967
Από το βιβλίο: Έκτωρ Κακναβάτος, «Διήγηση», Κείμενα, Αθήνα 1974.
Όταν πρωτοείδα εκείνο το "φτυσ' τους", δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα γέλια μου. Θυμήθηκα τον Κώστα Βουτσά στο "Αγάπησα μια πολυθρόνα" που μοίραζε σε γιαγιάδες συλληπητήρια, ψιθυρίζοντας "α σο σοσ σο σου...".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποίημα, πάντως, είναι απ' τα αγαπημένα μου κακναβάτεια. Πολύ καλή επιλογή.
@ churchwarden: Να σε κάψω, Γιάννη, να σ' αλείψω μέλι! Χαίρε!
ΑπάντησηΔιαγραφή@κ.Κεντρωτή
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρετε!
Μετά από 638 αναρτήσεις Κακναβάτος ο Μέγας! Επιτέλους!!!
@ ΑΧΙ: Χαίρομαι να δίνω χαρά στους συνανθρώπους μου... έστω και χωρίς να το θέλω. Γειά σου, φίλτατε.
ΑπάντησηΔιαγραφή