ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ
ΔΟΥΛΤΣΙΝΕΑ
Έρχομαι από τα βάθη των καιρών
απ' τους βυθούς ενός χαμένου κόσμου
ματαιωμένος εξερευνητής
ιππότης νικητής
ανεμομύλων
Έρχομαι
σέρνοντας τα πολύχρωμα κουρέλια μου
φορώντας
τα επινικελωμένα μου παράσημα
και πάνω στο κεφάλι μου
-κορώνα
και δόξα των ονείρων της ζωής μου-
την άχρηστη λεκάνη του μπαρμπέρη
Έρχομαι τσακισμένος οδοιπόρος
γονυπετής μπροστά στο θαύμα της αγάπης σου
φώτισε με το βλέμμα σου τα σκοτεινά τοπία μου
ρίξε τα χέρια σου γεφύρια στο αχανές μου
βοήθησέ με πάλι να υψωθώ
μέσ' απ' τη δίψα των ψυχών
και το πανάρχαιο ρίγος των σωμάτων
H φωτογραφία, ως κάθε τέτοια φωτογραφία (κάποιος πρέπει να το πει και αυτό), σκίζει. Το ποίημα, όμως, μετά τις δυο πρώτες καλές στροφές, πραγματοποιεί ελεύθερη πτώση στην τρίτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ churchwarden: Η φωτογραφία είναι "κλεψιμέϊκη" από κάποιο ιταλικό ιστολόγιο. Για χάρη σας θα βάλω άλλη μία σήμερα - "συγγενική" της. Η κρίση επί του ποιήματος είναι σεβαστή. Εμένα μου αρέσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα ποιήματα που (ανα)δημοσιεύω στο ΑΛΩΝΑΚΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ είναι πάντοτε της απολύτου αρεσκείας μου. Τα δημοσιεύω ως ποιήματα - όχι ως ποιήματα που μου αρέσουν. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιό σας. Να μας επισκέπτεσθε και να μάς αφήνετε τα ίχνη σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας επισκέπτομαι ούτως ή άλλως συχνά, καθότι η αρχιτεκτονική του οίκου σας (ποιότητα υλικού, συχνότητα αναρτήσεων, αισθητική διακόσμησης) είναι της αρεσκείας μου. Για την εργασία σας στον ιστοχώρο αυτό, προσήκει ο έπαινος των επί Ποιήσεως αλωνιζόντων.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ churchwarden: Άμα διαβάζω τέτοια, είναι να μην το παίρνω απάνω μου;... Εν τάξει - αστειεύομαι. Σας ευχαριστώ πολύ,πάντως, για τα καλά σας λόγια.
ΑπάντησηΔιαγραφή