ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ
ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ
Είμαι η Γυναίκα και μου φόρτωσαν νωρίς την Ηθική
- δήθεν με νίβουν μ’ ανομήματα αιώνων.
Κι εγώ, ιέρεια στης Λαγνείας τη σπονδή,
Εκάτη, Αστάρτη, ηδονών μα και δαιμόνων
σε μιαν αντίληψη του κόσμου αρσενική.
Είμαι η Γυναίκα και μου φόρτωσαν καιρό την Ενοχή
- δεν έχουν οι αμαρτίες μιαν όψη μόνον.
Κι εγώ, στου Ανήθικου δοσμένη τη σπουδή,
με μίση και κατάρες τόσων χρόνων,
στα φαύλα και τα κρείττω η πηγή,
είμαι η Γυναίκα, που παλεύει την πληγή.
11.7 – 2.8.2000
Από το βιβλίο: Σοφία Κολοτούρου, «Αν-επίκαιρα ποιήματα», Τυπωθήτω, Αθήνα 2007, σελ. 13.
Κάτι λείπει στον τρίτο στίχο ή μου φαίνεται;
ΑπάντησηΔιαγραφή@ γιαραμπής: Όντως - έλειπε ένα σίγμα. Ευχαριστώ για την υπόδειξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήποίηση, μην μόναν όψιν πάντως.
ΑπάντησηΔιαγραφήαρτιότητα που ζηλεύω. ευχαριστώ σοφία και γιώργο!
"δήθεν με νίβουν μ' ανομήματα αιώνων". Είναι πράγματι, εφικτό, να πάρεις δίχως να κλέψεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ abtha: Όπου νά'ναι έρχεται και η δική σου σειρά! Έχεις μπει στο πρόγραμμα... Χαίρε!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ churchwarden: ...
Ενδιαφέρουσα η ασάφεια (ανοιχτοσύνη;) της κατακλείδος.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ locus solus: Όταν λέτε "ανοιχτοσύνη", μήπως εννοείται "αβερτοσύνη";
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις το είδα, κατά τύχη. Ευχαριστώ θερμά τον Γιώργο Κεντρωτή για τη φιλοξενία και τους λοιπούς για τα σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ σοφία κολοτούρου: Πάντοτε καλοδεχούμενη. Χαιρετισμούς στον Νίκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήEις των λοιπών παρακαλεί.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ churchwarden: Κάτι θα κάνουμε και για σας, φίλτατε.
ΑπάντησηΔιαγραφή