Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΖΕΙ ΤΖΕΟΡΤΖΕ ΜΠΑΚΟΒΙΑ

GEORGE BACOVIA (1881-1957)


LACUSTRA

De-atitea nopti aud plouind,
Aud materia plingind...
Sint singur, si mă duce un gând
Spre locuintele lacustre.

Si parca dorm pe scinduri ude,
In spate mă izbeste-un val --
Tresar prin somn si mi se pare
Ca n-am tras podul de la mal.

Un gol istoric se intinde,
Pe-acelasi vremuri mă gasesc...
Si simt cum de atita ploaie
Pilotii grei se prabusesc.

De-atitea nopti aud plouind,
Tot tresarind, tot asteptind...
Sint singur, si mă duce-un gând
Spre locuintele lacustre.


***********


ΛΙΜΝΑΙΟ

Πόσες νύχτες ακούω τη βροχή.
Ακούω την ύλη να στενάζει.
Είμαι μόνος, κ’ η σκέψη μου με αράζει
Σε λιμναίων σπιτιών περιοχή.

Σα να κοιμάμαι σε σανίδια υγρά,
Με χτυπάει κάποιο κύμα στην πλάτη.
Αναπηδώ στον ύπνο και θαρρώ έτσι κάτι:
Πως δεν έχω τραβήξει το γεφύρι απ’ τη στεριά.

Ιστορικό κενό απλωμένο στους αιώνες
Κ’ είμαι κ’ εγώ σ’ αυτή την εποχή
Και νιώθω πως απ’ την πολλή βροχή
Γκρεμίζονται οι βαριοί πυλώνες.

Πόσες νύχτες ακούω τη βροχή
Αναπηδώντας και προσμένοντας στο αγιάζι.
Είμαι μόνος κ’ η σκέψη μου με αράζει
Σε λιμναίων σπιτιών περιοχή.



Από το βιβλίο: «Ανθολογία Ρουμάνικης Ποίησης» Πρόλογος και απόδοση Γιάννη Ρίτσου, Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 1961, σελ. 50-51.