ΤΟ ΜΙΝΟΡΕ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ
Ξύπνα, μικρό μου, κι άκουσε
κάποιο μινόρε της αυγής,
για σένανε είναι γραμμένο
από το κλάμα κάποιας ψυχής.
Το παραθύρι σου άνοιξε
ρίξε μου μια γλυκιά ματιά
Κι ας σβήσω πια τότε, μικρό μου,
μπροστά στο σπίτι σου σε μια γωνιά.
*********
ΤΑ ΜΑΤΟΚΛΑΔΑ ΣΟΥ ΛΑΜΠΟΥΝ
Τα ματόκλαδά σου λάμπουν βρε
σαν τα λούλουδα του κάμπου
σαν τα λούλουδα του κάμπου βρε
τα ματόκλαδά σου λάμπουν
Τα ματάκια σου αδερφούλα βρε
μου ραγίζουν την καρδούλα
μου ραγίζουν την καρδούλα βρε
τα ματάκια σου αδερφούλα
Τα ματοκλαδα σου γερνεις βρε
νου και λογισμο μου παιρνεις
νου και λογισμο μου παιρνεις βρε
Τα ματοκλαδα σου γερνεις βρε
Τα ματάκια σου να βγούνε βρε
σαν και μένα δε θα βρούνε
σαν και μένα δε θα βρούνε βρε
τα ματάκια σου να βγούνε
Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008
ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ Ο ΜΑΡΚΟΣ
Ετικέτες
ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ,
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ,
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Aγαπημένα και τα ματόκλαδα και το μινόρε, μα ποιο αγαπημένο το "Θα 'ρθω να σε ξυπνήσω".
ΑπάντησηΔιαγραφή@ churchwarden: Τί να πρωτοδιαλέξεις από τον Μάρκο;! Είναι αριστουργήματα όλα του τα τραγούδια.
ΑπάντησηΔιαγραφή