Πέμπτη 16 Ιουλίου 2020

ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΑ



GEORG TRAKL


ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΑ

Ναι, και ο άνεμος που πορφυρές δεντροκορφές σαλεύει
του Θεού πνοή είναι: να πηγαινονέρχεται όλο θέλει.
Το μαύρο χωριουδάκι μπρος στο δάσος ανατέλλει·
και απ’ το χωράφι επάνω ίσκιος τριπλός παραμονεύει.

Γλυκά-γλυκά και με φειδώ θα σκοτεινιάσει· με όση
γαλήνη πρέπει θα στρωθεί η κοιλάδα – ναι, γαλήνη.
Στον κήπο επίσημοι χαιρετισμοί, στη σάλα· σβήνει
το φως, πεθαίνει, και η μέρα όπου νά ’ναι θα τελειώσει

με οργάνου εκκλησϊαστικού ήχους ευσεβείς ντυμένη.
Σε θρόνο η Μαρϊάμ με το γαλάζιο το ένδυμά της
κουνά να νανουρίσει τον Χριστό στην αγκαλιά της.,
Ξαστερωμένη η νύχτα, και όλο πιο πολύ μακραίνει



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου