GEORG TRAKL
ΟΛΟ
ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΑ
Ναι,
και ο άνεμος που πορφυρές δεντροκορφές σαλεύει
του
Θεού πνοή είναι: να πηγαινονέρχεται όλο θέλει.
Το
μαύρο χωριουδάκι μπρος στο δάσος ανατέλλει·
και
απ’ το χωράφι επάνω ίσκιος τριπλός παραμονεύει.
Γλυκά-γλυκά
και με φειδώ θα σκοτεινιάσει· με όση
γαλήνη
πρέπει θα στρωθεί η κοιλάδα – ναι, γαλήνη.
Στον
κήπο επίσημοι χαιρετισμοί, στη σάλα· σβήνει
το
φως, πεθαίνει, και η μέρα όπου νά ’ναι θα τελειώσει
με
οργάνου εκκλησϊαστικού ήχους ευσεβείς ντυμένη.
Σε
θρόνο η Μαρϊάμ με το γαλάζιο το ένδυμά της
κουνά
να νανουρίσει τον Χριστό στην αγκαλιά της.,
Ξαστερωμένη
η νύχτα, και όλο πιο πολύ μακραίνει
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου