GEORG TRAKL
ΠΡΟΣ
ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΡΑΒΩΝΤΑΣ.
Στο
βράδυ, ναι, τραβώ γραμμή να πάω· μπαίνω.
Μαζί
μου τρέχει και ο άνεμος, και τραγουδάει:
πιο
μαγεμένο από το φως –δες, επιμένω–
σαν
τί σ’ αντιπαλεύει και όλο σε νικάει;
Κάποιας
νεκρής που αγάπαγα η φωνή γυρίζει
και
μου μιλά: χαζή καρδιά, ιδού ο καημός σου!
Μα
ξέχνα, ξέχνα την ψυχή τί σου μαυρίζει!
Ό,τι
κι αν γίνει, ο πόνος ας γενεί ο δικός σου!
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου